Πρώτες Εντυπώσεις: At the Gates of Loyang

Ο Uwe Rosenberg είναι ένας από τους πιο γνωστούς σχεδιαστές επιτραπέζιων παιχνιδιών, κυρίως λόγω της μεγάλης επιτυχίας που έχουν σημειώσει τα τελευταία του παιχνίδια και συγκεκριμένα το Agricola και το Le Havre. Φέτος στην Essen λοιπόν (ή μήπως θα πρέπει να λέω «πέρυσι» στην Essen; Είμαστε 2010 πλέον! ) κυκλοφόρησε το τελευταίο του παιχνίδι, το At the Gates of Loyang. Το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει κάτι κοινό με τα προηγούμενα: Περιέχει κι αυτό μία «Harvest Phase» στη διάρκεια των γύρων των παικτών, γεγονός που έχει κάνει πολλούς να αποκαλούν τα τρία αυτά παιχνίδια ως «The Harvest Trilogy». Παράδοξο επίσης είναι το γεγονός ότι αν και κυκλοφόρησε μετά τα άλλα δύο, το παιχνίδι είχε σχεδιαστεί πριν από το Agricola.

Το σαββατοκύριακο λοιπόν, ήμουν στο σπίτι και είπα κάποια στιγμή να δω τι λέει το παιχνίδι. Αν και υποστηρίζει solo play (όπως και τα άλλα 2 της τριλογίας) είπα να δοκιμάσω να παίξω ένα 2-player game κάνοντας ο ίδιος και τους 2 παίκτες για να έχω μια καλύτερη εικόνα του πως κυλάει (και ώστε όταν έρθει η ώρα να το παίξω και με άλλους παίκτες να μη χρειάζεται να κοιτάω κάθε λίγο και λιγάκι τους κανόνες). Είχα ακούσει άλλωστε σχόλια ότι το παιχνίδι είναι multiplayer solitaire (ο κάθε παίκτης δηλαδή δεν επηρεάζει/επηρεάζεται και πολύ από τους άλλους) οπότε φαντάστηκα ότι δε θα είχα πρόβλημα. Τελικά όντως, το παιχνίδι κύλησε μια χαρά και μου έδωσε μια αρκετά καλή αίσθηση για το πως παίζει.

Στο Loyang οι παίκτες καλλιεργούν χωράφια στην αρχαία Κίνα και προσπαθούν να βγάλουν το ψωμάκι τους πουλώντας μετά τα λαχανικά τους στην αγορά της πόλης. Παίρνουν λοιπόν το καρότσι τους, πάνε στο Loyang και ξεκινάνε. Μπορούν να πουλήσουν στους σταθερούς τους πελάτες (για ένα όνομα ζούμε βρε αδερφέ), να εξυπηρετήσουν περαστικούς πελάτες, να ανταλλάξουν τα προιόντα τους στην αγορά με άλλους εμπόρους ή και να προσλάβουν βοηθούς που θα τους βοηθήσουν στο έργο τους. Όλη αυτή η διαδικασία, παράγει χρήματα τα οποία ο παίκτης τα ξοδεύει για να προχωρήσει στο «Path of Prosperity» ή αλλιώς να μαζέψει περισσότερα VP. Στο τέλος του 9ου γύρου, όποιος παίκτης είναι πιο μπροστά στο path αυτό είναι και ο νικητής του παιχνιδιού!

Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα στο παιχνίδι όταν το έπαιξα ήταν ότι διαφέρει αρκετά από το Agricola και το Le Havre. Σ’ αυτά τα 2 παιχνίδια ο βασικός μηχανισμός είναι ο ίδιος: Υπάρχουν διαθέσιμα actions (τα οποία και αυξάνονται κάθε γύρο) τα οποία μπορεί μόνο ένας να τα επιλέγει κάθε φορά με τους λιγοστούς εργάτες του. Συνήθως μάλιστα θες να τα κάνεις όλα αλλά δε σου φτάνουν οι εργάτες. Εδώ όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Κατ’ αρχήν δεν υπάρχουν εργάτες! :p Στο Loyang, το τι θα κάνει ο κάθε παίκτης εξαρτάται από τις Action κάρτες που θα παίξει στην αρχή του γύρου του. Αυτές λοιπόν τις παίρνει στην αρχή του γύρου του και μάλιστα με έναν αρκετά ενδιαφέρον μηχανισμό (το κατά πόσο είναι πρωτότυπος δεν το ξέρω – προσωπικά δεν τον έχω δει σε άλλο παιχνίδι)

Κάθε παίκτης τραβάει από 4 κάρτες. Στη συνέχεια ο πρώτος παίκτης αφήνει στο κέντρο του τραπεζιού μια από τις κάρτες στο χέρι του ανοικτή για όλους. Ο επόμενος μπορεί είτε να αφήσει κι αυτός μια κάρτα στο κέντρο (στο Courtyard όπως λέγεται), είτε να παίξει 2 κάρτες: μία από το Courtyard και μία από το χέρι του. Αυτό συνεχίζεται μέχρι να παίξουν όλοι από 2 κάρτες. Η διαδικασία λοιπόν αυτή δημιουργεί ενδιαφέρουσες καταστάσεις. Κατ’ αρχήν, εάν πχ θες οπωσδήπορε 2 από τις κάρτες που έχεις τραβήξει εσύ, θα πρέπει να το ρισκάρεις αφήνοντας τη μία από αυτές ανοικτή για όλους. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να τις παίξεις και τις 2. Απ’ την άλλη, μπορεί μια κάρτα να είναι άχρηστη για σένα αλλά να βοηθάει πολύ κάποιον άλλο. Αν την παίξεις λοιπόν νωρίς στο Courtyard τότε φτιάχνεις τον αντίπαλο σου ενώ αν περιμένεις μπορεί αυτός να παίξει κάτι άλλο πρώτα. Επιπλέον μπορεί πάντα μια κάρτα που έπαιξε ένας αντίπαλος σου να σου αλλάξει τελείως τα σχέδια και εκεί που υπολόγιζες να κάνεις κάτι, ξαφνικά να ανοίγονται μπροστά σου πολλές νέες επιλογές.

Το παραπάνω μας φέρνει στη δεύτερη σημαντική παρατήρηση του παιχνιδιού: Σίγουρα το παιχνίδι δεν είναι multiplayer solitaire. Παίζει αρκετά μεγάλο ρόλο το τι κάνουν οι άλλοι στο πως θα παίξεις το γύρο σου. Αυτό είναι φανερό τόσο από την παραπάνω διαδικασία που περιέγραψα, όσο και από την παρουσία των Helpers. Αυτοί συνήθως σου επιτρέπουν να κάνεις κάποια πράγματα πέρα από τα συνηθισμένα όπως το να κάνεις πιο συμφέρουσες αγοροπωλησίες, να ανανεώνουν κάποια προιόντα που έχουν εξαντληθεί κλπ. Υπάρχουν όμως και αρκετοί που σου επιτρέπουν να επηρεάσεις τις κάρτες των άλλων είτε παίρνοντας κάποιο από τα υλικά τους, είτε αλλάζοντας κάποια κάρτα τους με μια δικιά σου κ.ο.κ. Όπως είπα, έχεις πολλές επιλογές.

Το αίσθημα του «στριμώγματος» που έιναι έκδηλο στα άλλα 2 παιχνίδια της τριλογίας (έχω μόνο 1 action αλλά πρέπει να κάνω 15 πράγματα) υπάρχει κι εδώ αλλά με άλλη μορφή. Το πρόβλημα εδώ είναι να βρεις αρκετά υλικά για να εξυπηρετήσεις τους πελάτες σου. Ειδικά αν έχεις σταθερούς πελάτες τότε θα πρέπει οπωσδήποτε οι καλλιέργιες σου να επιφέρουν τα αντίστοιχα λαχανικά που αυτοί ζητούν. Διαφορετικά θα δυσαρεστηθούν και θα αρχίσεις να χάνεις χρήματα. Απ’ την άλλη, αν εξυπηρετείς μόνο τους σταθερούς πελάτες, δε θα μπορείς να εξυπηρετήσεις τους περαστικούς οι οποίοι και συνήθως πληρώνουν πολλά γι’ αυτά που ζητάνε. Για άλλη μια φορά λοιπόν, πολλές επιλογές και πολλοί διαφορετικοί συνδυασμοί που μπορούν να σε οδηγήσουν στο στόχο σου.

Ομολογώ ότι το παιχνίδι μου άφησε πολύ καλές εντυπώσεις και ανυπομονώ να το ξαναπαίξω.  Το να έχω μπροστά μου ένα σωρό επιλογές και να μπορώ να τις συνδυάσω με πολλούς διαφορετικούς τρόπους είναι ένας μηχανισμός που μου αρέσει πάρα πολύ. Σίγουρα η παρτίδα που έπαιξα δεν είναι αντιπροσωπευτική, έχω όμως την εντύπωση ότι ειδικά με 3 ή 4 άτομα το παιχνίδι θα αξίζει πολύ.

Πριν κλείσω, να αναφερθώ και λίγο στα components του παιχνιδιού τα οποία και αυτά μου άρεσαν πολύ. Όλα τα λαχανικά που παράγεις/πουλάς/αγοράζεις είναι ξύλινα και στο αντίστοιχο σχήμα/χρώμα. Είναι τέτοιο το μέγεθος τους που βολεύει πολύ στη χρήση ενώ ποτέ δε μπερδεύεσαι για το τι πάει που. Επιπλέον το Path of Prosperity (ή αλλιώς το VP track) ξεφεύγει από τα συνηθισμένα μια και αντί για ορθογώνιο είναι σχήματος «Τ».

All in all, μια πολύ ευχάριστη εμπειρία και ένα παιχνίδι που θα το συνιστούσα σε όλους. Ίσως από ένα σημείο και μετά να κρατάει πολύ, ειδικά για AP παίκτες (AP = Analysis Paralysis), αξίζει όμως σίγουρα να το δοκιμάσετε.

Παρεπιπτόντως, οι φωτογραφίες είναι από το boardgamegeek. Πατώντας πάνω τους πάτε στην αντίστοιχη εικόνα στο site.

Upcoming Games: Agricola Expansion – Farmers of the Moor

Το Agricola είναι αυτή τη στιγμή το #1 παιχνίδι στη βαθμολογία στο boardgamegeek. Αν και είναι πολλοί που δε συμφωνούν με αυτό, το παιχνίδι αδιαμφισβήτητα έχει πολλούς οπαδούς στους οποίους αρέσει πάρα πολύ. Δύο χρόνια λοιπόν μετά την κυκλοφορία του παιχνιδιού, ο σχεδιαστής του, Uwe Rosenberg, μας φέρνει το πρώτο «μεγάλο» expansion του παιχνδιού, το Agricola: Die Moorbauern (ή Agricola: Farmers of the Moor στα Αγγλικά).

Από αυτά που γνωρίζουμε μέχρι στιγμής το expansion φαίνεται να απευθύνεται κυρίως στη Family έκδοση του Agricola. Έχει προσθήκες που ισχύουν για την Advanced έκδοση, αλλά το παιχνίδι γίνεται αρκετά πιο πολύπλοκο με αυτές οπότε προτείνουν οι παίκτες να ξεκινήσουν απ’ τα πιο βασικά. Οι αλλαγές που φέρνει στο παιχνίδι είναι αρκετές:

Κατ’ αρχήν ο κάθε παίκτης πέρα από το φαγητό που έπρεπε να φροντίζει να έχει αρκετό στη φάση του Harvest, τώρα θα πρέπει να φροντίζει και για τη θέρμανση του σπιτιού του! Αυτό θα γίνεται μαζεύοντας fuel το οποίο θα ξοδεύεται στο Harvest, ανάλογα με τα δωμάτια που έχει το σπίτι του. Αν τώρα κάποιος δεν έχει αρκετό, τότε κάποια μέλη της οικογένειας του αρρωσταίνουν από το κρύο και θα πρέπει τον επόμενο γύρο να πάνε στο Ιατρείο, χάνοντας έτσι το Action του γύρου τους.

Μια άλλη αλλαγή που θα έχει το παιχνίδι θα είναι κάποια έξτρα tiles με δάση και βάλτους (forests και moors) τα οποία θα μπαίνουν από την αρχή του παιχνιδιού στις φάρμες των παιχτών. Για να μπορέσουν λοιπόν οι παίκτες να αξιοποιήσουν τις θέσεις αυτές θα πρέπει να κόψουν τα δέντρα από το δάσος και να καθαρίσουν τους βάλτους πρώτα. Τουλάχιστον με το κόψιμο των δέντρων παράγεται ξύλο το οποίο μπορεί ο κάθε παίκτης να το κάνει fuel μετά αν θέλει!

Μια ακόμη προσθήκη στο παιχνίδι είναι αυτή των αλόγων! Το expansion, σε αντιστοιχία με το βασικό παιχνίδι, θα περιέχει και τα αντίστοιχα ξύλινα αλογάκια (ή αλλιώς horseeples! όπως τα λένε πολλοί) τα οποία οι παίκτες θα προσπαθούν να μαζέψουν. Κάθε ένα από αυτά θα δίνει και 1 VP στο τέλος του παιχνιδιού!

Ωραία θα πει κάποιος όλα αυτά, αλλά το παιχνίδι είναι ήδη πολύ σφιγμένο από Actions, πότε θα προλάβουμε να κάνουμε όσα κάναμε παλιά + τα καινούρια;;; Η απάντηση έρχεται με τη μορφή νέων actions σε κάρτες οι οποίες θα έχουν ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό: Δε θα χρειάζονται να τοποθετηθούν μέλη της οικογένειας πάνω τους για να γίνουν! Απλά ο παίκτης που θα θέλει να κάνει το Action αυτό θα παίρνει την κάρτα μπροστά του. Εάν όμως άλλος θα θέλει να κάνει το ίδιο action αλλά δεν πρόλαβε την κάρτα, θα μπορεί να δώσει 2 φαγητά και να το κάνει (μόνο ένας ακόμα όμως θα μπορεί να το κάνει αυτό – αρα maximum 2 άτομα το Action στον κάθε γύρο).

Τέλος το παιχνίδι θα έρχεται και με νέα Major και Minor Improvements (14 και 118 αντίστοιχα)

Όπως φαίνεται το expansion θα προσθέτει πολλά σε ένα ήδη πολύ καλό παιχνίδι. Αναμένεται να κυκλοφορήσει στην Essen από την Lookout Games, αλλά δυστυχώς μόνο η γερμανική έκδοση. Η Αγγλική θα κυκλοφορήσει από Z-Man Games κάποια στιγμή μέσα στον Νοέμβριο.

Κάποιες ακόμα πληροφορίες μπορείτε να πάρετε και από αυτό εδώ το άρθρο στο boardgamenews σχετικά με το expansion.